In mijn yogalessen is het weer tijd voor een evaluatiemoment. Ik vraag de deelnemers naar hun motivatie, verwachtingen en feedback. Dit doe ik om de inhoud van mijn lessen nog beter af te kunnen stemmen op de wensen van de deelnemers. Dat levert niet alleen tips ter verbetering op, maar ook informatie over hoe de deelnemers mij ervaren, als yogadocent en als mens.

\Alle positieve woorden die mensen daaraan geven – zoals: geduldig, liefdevol, open – heb ik verzameld in een plaatje. Die woorden streelden mijn ego. Ik wilde ze gelijk delen! En toen kwam de twijfel…. Is dit wel goed? Dat ego moet ik toch niet zo serieus nemen? Het is fijn om te zien dat ik overkom zoals ik dat graag wil. Maar…dit is natuurlijk niet het hele verhaal. Er is ook die andere kant: die momenten waarop ik helemaal geen geduld heb, niet liefdevol reageer en sommige dingen niet deel, maar liever voor me houd. Er is Yin en er is Yang. Er zijn gelukkig ook mensen die de andere kant van mij kennen en… accepteren! Ook als ik dat zelf (nog) niet kan. En dan was er ook nog deze vraag: het is fijn zolang mensen van die positieve dingen over mij zeggen, maar wat als ze dat niet (meer) doen?  Als ik die positieve beoordelingen mij een goed gevoel laat bezorgen, laat ik mijn negatieve beoordelingen mij dan een rot gevoel bezorgen? Hoe moeilijk dat ook lijkt; daarin hebben we een keus. Je kunt geen invloed uitoefenen op wat mensen over je zeggen, maar je kunt wel bepalen hoe je daar op reageert. Makkelijker gezegd dan gedaan, maar…Alles wat aandacht krijgt groeit!