Op Moederdag organiseerde ik sinds lange tijd weer een Play- en Workshop.
Natuurlijk heb ik als (kinder)coach ook in deze Play- en Workshop weer op speelse wijze belangrijke thema’s verwerkt. Dit keer hadden we aandacht voor Waardering en Dankbaarheid.
Aan het begin van de workshop zochten moeders een kaart uit voor hun kind(eren) en elk kind koos een kaart speciaal voor hun moeder. Daarna schreven ze voor elkaar op, waarom deze kaart was gekozen. Tot slot mochten ze dat aan elkaar vertellen. Er klonken volop vertederde en verwonderde ooooh’s en aaaah’s en er werd veel geknuffeld en gekust om elkaar te bedanken.
De rest van play- en workshop bestond uit een speciale Moederdagbingo (met hartjes in plaats van getallen). De ‘prijzen’ waren allerlei activiteiten die je ter plekke samen met je moeder/kind deed. Zoals een (duo)yoga-oefening, een bijzondere massage, samen op de foto in de fotocorner, lekker creatief bezig zijn, of memory spelen (met snoepjes!).
De winnaars bepaalden dus wat er gedaan werd! Wat opviel, was dat de kinderen vooral kozen voor het yogaspel en moeders (als ze tenminste niet hun kind lieten kiezen) kozen opvallend vaak voor de massage.
Tijdens het yogaspel kwam het aan op plezier, vertrouwen kunnen hebben in elkaar, soms wat angsten overwinnen of juist grenzen aangeven. Bij de massages draaide het om liefdevol, zacht en warm dicht bij elkaar zijn.
Aan het eind van de workshop voelden we in ons hart (op de yogamanier, met de handen in bidhouding voor het hart) waar we blij van waren geworden en waar we dankbaar voor zijn. Ter afsluiting mochten moeders en kinderen dat nog even met elkaar delen.
Ik heb weer ontzettend genoten van het organiseren van deze Play- en Workshop voor kinderen (en hun moeders) en hoop dat er snel opnieuw ruimte is in mijn agenda om een nieuwe te kunnen organiseren!
Wat voor de kinderen die geen moeder en/of ouder hebben? Die zijn er heel veel.. Over geld zwijg ik dan maar.
Hoorde vroeger in de klas van mijn kinderen een kind tegen de ”juf” zeggen, dat haar mama dood was, zij daar geen cadeautje kon brengen.. Deze ”lieve juf” had een prachtige oplossing, vertelde heel blij aan het kind dat zij iets mocht maken voor oma of tante, zij mocht kiezen voor wie. Wat was ik opdat moment, oprecht blij dat deze hype in mijn tijd totaal niet aan de orde was, zeker niet commercieel. Vanaf die dag heb ik een vreselijke hekel aan alle promotie voor commercieel ”opgelegde” collectieve dagen voor wie of wat ook.. Ik hoor nog het stemmetje van het kind, het emotieloze blije gekrakeel van de juf het kind bijna het gevoel gaf blij te moeten zijn , want zij mocht kiezen
Dit verhaal heb ik eerder gehoord. Ik snap je weerstand. Hypes worden steeds groter en meer. We ‘moeten’ aan steeds meer meedoen. De maatschappij wordt steeds meer commercieel.