Boven is het stil

Na de opschudding.  De paniek.  De angst. De rush om de boel anders te organiseren nu we binnen moeten blijven. Bedachte projecten af te moeten blazen. Online te ‘moeten’.

Nu even rust. Strepen en leegte in de agenda.

Boven is het stil.

De pubers zitten op hun eigen kamer. Achter hun computer. Misschien doen ze schoolwerk, misschien ook niet.

Boven is het stil.

In mijn hoofd.

Opeens is er ruimte. Nog meer ruimte. Omdat er minder hoeft. Omdat er minder mág.

Ik nam al genoegen met minder, had al stappen terug gedaan. Was al meer ‘sociaal geisoleerd’. Ons gezin sowieso. Dat bestaat voor het grootste deel uit binnenblijvers. En nu nog minder naar buiten.

Maar er mag ook minder! Hoe verslaafd zijn we geraakt aan dingen doen, altijd maar bezig zijn, ons verplaatsen van de ene naar de andere plek. In plaats van te genieten waar we zijn. Altijd maar meer, verder, groter….Groeien zul je! Stilstand is achteruitgang, zeggen ze…Maar er zitten grenzen aan groei. En nu opeens is er veel tot stilstand gekomen. Het klinkt als een grote, collectieve zucht. Het voelt als een welkome verandering.

Buiten is het stil.

Wie ben je nog als je niets doet? Die vraag houdt me af en toe bezig. Ik heb geen ‘vitaal’ beroep. Mijn werk kan, voor de meerderheid van de mensen, gemist worden op dit moment. Lessen en coachsessies mogen niet doorgaan, tenzij online.

Online. Fijn dat het kan.

Er zijn collega’s die veel (misschien zelfs wel volledig) online werken. Die zijn nu in het voordeel. Anderen (zoals ikzelf) zullen in korte tijd veel bijleren. Deze tijd nodigt uit om buiten je comfortzone te bewegen. Daardoor ontstaan er ook allerlei nieuwe en creatieve initiatieven. Prachtig. We beseffen steeds meer dat we niet alleen zijn op deze wereld en dat we verantwoordelijk zijn voor elkaar en de aarde.

En toch… ik voel een afstand. Online ben je er niet helemáál. Er is geen volledige verbinding. Je kunt elkaars energie niet voelen. Dat is wat ik mis op dit moment. Elkaars nabijheid kunnen voelen.

Maar het is nodig. Stilstand. Afstand. Stilte. Dat dat zomaar kan. Dat dat zomaar mag.

Waar sommige mensen op dit moment vechten voor hun adem, anderen de longen uit hun lijf lopen om voor de zieken te zorgen, krijgt de rest (en zeker moeder aarde) even ademruimte.

Ik ben er stil van.