Vakantie.
Even stoppen met doen en gewoon zijn. Bijzonder waar je je van bewust wordt, als je vertraagt en niet overal aan voorbij racet.
Je hebt minder nodig dan je denkt. We maken ons een groot deel van de tijd drukker dan nodig is. Die conclusie trok ik (opnieuw) tijdens mijn kampeervakantie in Duitsland (voor het eerst in 23 jaar zonder kinderen, maar weer helemaal alleen met mijn man). Die vakantie leverde mij weer veel tegeltjeswijsheden op.
‘Als je stilzit zie je andere dingen dan wanneer je in beweging bent.’
‘Je kunt aan de dingen voorbij gaan of de dingen aan je voorbij laten komen.’
‘Als je niet weet waar iets voor bedoeld is, kun je het overal voor gebruiken.’
‘Je eigen venster bepaalt hoe je de wereld ziet.’
Zoals je misschien wel weet, ben ik dol op de natuur. Ik was daarom heel gelukkig op de natuurkampeerplek waar we onze tent mochten opzetten. In de grote achtertuin bij Sylvia en haar dochtertje Soraya, aan de rand van het bos. Een prachtige plek! Wil je een sfeerimpressie? Kijk dan zeker even op de Instagram van Waldfee naturcaming.
Wat mij opviel was dat er in het gebied waar we verbleven heel veel hoge stoelen en uitkijkhuisjes stonden, aan de rand van een veld of bos. Dat vond ik ontzettend leuk, want daar kon ik heerlijk in zitten mediteren of met de verrekijker naar vogels en andere dieren kijken. Toen ik daar enthousiast over vertelde aan onze gastvrouw, keek ze me wat meewarig aan. Die stoelen en huisjes bleken wel bedoeld om naar wild te speuren, maar met een jachtgeweer in de handen. Het zou niet lang meer duren, of de schuttersfeesten zouden weer beginnen. Als niet-vleeseter was deze mogelijkheid gewoonweg niet in mijn hoofd opgekomen! Ik reageerde vol ongeloof, misschien zelfs wel wat geschokt, waardoor Sylvia zich haastte om te zeggen dat zij de jacht persoonlijk ook geen feest vond, maar dat het nou eenmaal traditie was in dit gebied. Ze vond mijn manier om deze plekken te gebruiken veel leuker.
Ik voelde me op dat moment even heel klein en dom. Het was alsof ik mijn vader hoorde zeggen dat ik zo naïef ben. Een oude pijnlijke overtuiging waar ik misschien aan voorbij was gegaan in het dagelijks doen vol met verplichtingen. Nu was er alle tijd om dit op te merken en te voelen. Ook kon ik inzien dat dit een niet-helpende gedachte is. Door deze situatie ben ik uiteindelijk juist wijzer geworden; mijn blik op de wereld is wijder geworden. Ik kon daardoor besluiten om me er niet druk om te maken.
Ik neem dit weer mee in mijn dagelijks leven. Deze periode van rust was dus heel waardevol. Meer heb ik niet nodig.