Respect!

‘Hij heeft geen enkel respect voor me.’

Hoe weet je dat?vroeg ik.

‘Hij doet gewoon niet wat ik zeg, sterker nog; hij doet het tegenovergestelde!’

Vader was zichtbaar geïrriteerd. Ook aan de gezichtsuitdrukking van zoon was te zien dat hij last had van behoorlijk wat frustratie. Tijd om hém een vraag te stellen.

‘Klopt dat?’

‘Nou, vind je het gek? Hij heeft ook totaal geen respect voor mij! Hij luistert niet eens naar wat ik ergens van vind. ‘

‘Het klinkt alsof jullie het allebei belangrijk vinden dat er naar je wordt geluisterd. Is dat zo?’

‘Natuurlijk!’ Vader en zoon gaven bijna tegelijk antwoord.

‘En jullie ervaren ook allebei dat er niet naar je wordt geluisterd. Laten we dan eerst eens onderzoeken wat maakt dat het niet lukt om naar elkaar te luisteren….’

Respect is een belangrijk thema in de puberteit.

Respect. Naar elkaar (kunnen) luisteren Het zijn vaak terugkomende thema’s in gesprekken met ouders van pubers. Ouders en pubers willen graag beiden als waardevol persoon worden erkend. Ze willen allebei het gevoel hebben dat ze er voor de ander toe doen. Dat er naar hen wordt geluisterd. In de puberteit kan dit gevoel verstoord raken. Hoe komt dat?

Lees verder

Geen Quick Fix

Regelmatig krijg ik ouders bij mij met de vraag of ik iets kan doen voor hun kind. Meestal antwoord ik dan met ‘Ja’. Er is namelijk altijd iets dat ik kan doen en dat is luisteren naar een kind en horen wat hem of haar dwars zit of wat het graag anders zou willen.

Misschien denk je nu ‘Ja, maar dat kan/doe ik als ouder ook!’. Dat is ook zo. Toch is het heel lastig om echt te luisteren naar je kind. Er zit namelijk een hoop ruis in de weg. En sommige dingen wil je of kun je ook niet horen. Waarom niet? Lees verder

Voor alle duidelijkheid…

Laatst kreeg ik van een vriendin de feedback dat ze mijn communicatie over wat ik doe nogal verwarrend vindt. Ik presenteer mij als een (kinder- en) jeugdcoach, soms ook als pubercoach. Dat ik (kinder-) tussen haakjes heb gezet, interpreteerde mijn vriendin als een ‘soort van dat kan ook ofzo’…En het leuke is, dat is zo. Het kán ook. Ik ben immers afgestudeerd als kinder- en jeugdcoach. Maar ik merkte dat er vooral jeugd, tieners en pubers dus, in mijn praktijk terecht kwamen. En (misschien ook wel om)dat mijn voorkeur daar naar uitgaat. Sommige kinderen zijn echter vroeg ‘rijp’. En daar kan ik goed mee uit de voeten. Dus ook jongere kinderen zijn van harte welkom.

Daarnaast merkte mijn vriendin op: “Ik denk trouwens dat het ook niet fijn is als je zowel de puber als de ouder coacht…soort van belangenverstrengeling”. Lees verder